Εκπαιδευτική Ρομποτική & STEM

Όπως γνωρίζετε στην αρχαία Ελλάδα είχαν κατασκευαστεί αυτόματες μηχανές, ικανές να επιτελούν ένα προκαθορισμένο έργο. Ένα παράδειγμα είναι και η αυτόματη θεραπαινίδα (υπηρέτρια) του Φίλωνα του Βυζαντίου. Τα αυτόματα στην αρχαία Ελλάδα αντιπροσώπευαν αυτά που σήμερα ονομάζουμε ρομπότ. Βέβαια κάποιοι θα προτρέξουν και θα ισχυριστούν ότι τα σημερινά ρομπότ έχουν ένα βασικό χαρακτηριστικό, που τα ξεχωρίζει από τα αυτόματα της αρχαίας Ελλάδας. Αυτό δεν είναι άλλο από τον... προγραμματισμό. Δηλαδή εκείνη τη διαδικασία με την οποία είμαστε σε θέση να αλλάζουμε την συμπεριφορά ενός συγκεκριμένου ρομπότ. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε να φτιάχνουμε ένα καινούργιο ρομπότ για να κάνει αυτό που θέλουμε. Αρκεί να προγραμματίσουμε το "παλαιό" μας ρομπότ.

Αντιγράφοντας από το προτελευταίο newsletter του σχολικού συμβούλου Πληροφορικής Τάσου Λαδιά: στην αρχή και στο τέλος κάθε άρθρου υπάρχουν διάλογοι μεταξύ δύο ρομπότ, του μετριοπαθή ανθρωπιστή Γκίσκαρντ και του φονταμενταλιστή ρομποτιστή Zengakuren.

Για την ιστορία, ο Γκίσκαρντ (προσοχή στο άρθρο) ήταν το ρομπότ-πρωταγωνιστής των μυθιστορημάτων του Ασίμωφ, ενώ το Zengakuren πήρε το όνομά του από μια εξτρεμιστική οργάνωση που έδρασε στην Ιαπωνία τη δεκαετία του ΄60 (αν θυμάμαι καλά): 
https://dl.dropbox.com/u/22742382/FysikosKosmos.pdf

Είπε, κι απ’ του αµονιού το κούτσουρο σηκώθη ο γαύρος γίγας
κουτσαίνοντας, µε ορµή τ’ αδύναµα κουνώντας αντικνήµια.
Τα φυσερά απ’ τη φλόγα ετράβηξε, με βιάση συμμαζεύει
τ’ άλλα του σύνεργα που εδούλευε µες σε αργυρή κασέλα,
και µε σφουγγάρι ολούθε σκούπισε το πρόσωπο, τα χέρια,
το γερό σβέρκο και τα στήθη του τα μαλλιαρά και ντύθη

µε το χιτώνα, κι άδραξε ύστερα χοντρό ραβδί και βγήκε

κουτσαίνοντας· και τρέχαν δίπλα του ν’ ανεβαστούν το ρήγα

χρυσές δυο βάγιες, απαράλλαχτες µε ζωντανές κοπέλες·

ξυπνάδα και µιλιά και δύναµη, τα’ χουν κι αυτές, κι  ακόµα

οι αθάνατοι θεοί τους έµαθαν πάσα γυναικεία τέχνη.

Και τώρα ανεβαστούσαν πρόθυµα το ρήγα τους, κι εκείνος

(Σ  Ιλιάδας μετ. Ν. Καζαντζάκη Ι. Κακριδή, στ.410-420)

Οι στίχοι αυτοί  από  την Ιλιάδα του Ομήρου μας δείχνουν την πρωτοπορία της ελληνικής σκέψης, αλλά και την πανάρχαια ανάγκη του ανθρώπου να βρει τρόπους να  μεταδώσει τις λειτουργίες και τις δυνατότητες του σε άψυχα – υλικά αντικείμενα.