Η εθνική υπερηφάνεια και συγκίνηση ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των γονιών που έβλεπαν τα παιδιά τους να παρελαύνουν μπροστά τους, δίνοντας το στίγμα της μνήμης γι' αυτούς που ξεκίνησαν έναν άνισο αγώνα ενάντια στην σχεδόν κοσμοκράτειρα – παντοδύναμη τότε Τουρκία. Απλοί άνθρωποι, αγρότες και κτηνοτρόφοι, αγράμματοι στην πλειοψηφία, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για την αποτίναξη του επί τετρακόσια χρόνια ζυγού των Τούρκων. Η σπίθα για ελευθερία που υπήρχε στην καρδιά τους έγινε πυρκαγιά που έκαψε τις ορδές του εχθρού.
Η λαμπαδηδρομία που έγινε στα Οινόφυτα, με τα παιδιά, παρέες – παρέες, ενώθηκαν για να γίνουν στρατός λαμπαδηδρόμων που κατέληξε στον προαύλιο χώρο του Αγ. Σπυρίδωνα, έδωσε τον συμβολισμό της ενότητας μεταξύ μας. Έτσι και οι αγωνιστές του εικοσιένα, άτακτες ομάδες κλεφτών και αρματωλών, ενώθηκαν κάτω από τη σκέπη της Ελληνικής Σημαίας, με ένα κοινό σκοπό τηνΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή το ΘΑΝΑΤΟ.
Το μήνυμα που φέρνει η φετινή γιορτή είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε,ΕΝΟΤΗΤΑ. Ενωμένοι εμείς οι Έλληνες καταφέρνουμε το ακατόρθωτο.
Είμαστε σίγουροι ότι θα καταφέρουμε να βγούμε νικηφόροι και από αυτόν το άνισο αγώνα απέναντι στα θηρία της Παγκόσμιας Οικονομίας με τα οποία δίνουμε μάχη.
Είμαστε υπερήφανοι που είμαστε Έλληνες!
Με περισσή σπουδή και υπερηφάνεια κρατώντας την υπερμεγέθη για το δικό τους σωματικό μέγεθος σημαία παρέλασαν τα παιδιά του νηπιαγωγείου του Δηλεσίου. Οι μητέρες των παιδιών επιμελήθηκαν και φρόντισαν για την παρέλαση των παιδιών τους, αφού – σύμφωνα με τις μαρτυρίες των γονιών – οι δασκάλες του νηπιαγωγείου αρνήθηκαν να προετοιμάσουν και να παρελάσουν με τα παιδιά, επειδή δεν είναι υποχρεωμένες.
Θα πρέπει να σχολιαστεί το γεγονός, διότι, ναι μεν δεν είναι υποχρεωμένες και εν μέρει καταλαβαίνουμε τις δυσκολίες που περνάνε λόγω της οικονομικής κρίσης που εξάλλου όλους μας έχει κτυπήσει, ζούμε σε ένα χωριό με ένα δημοτικό και ένα νηπιαγωγείο. Οι Εθνικές Εορτές είναι το γεγονός που περιμένουν οι γονείς για να καμαρώσουν το παιδί τους δημόσια.
Your new post is loading...
