«Ο υπολογιστής αποτελείται κυρίως από έναν επεξεργαστή και μια μνήμη, έναν σκληρό δίσκο», εξηγεί ο ίδιος. «Παίρνεις τα δεδομένα από τη μνήμη, τα διοχετεύεις στον επεξεργαστή και αποθηκεύεις το αποτέλεσμα πίσω στη μνήμη. Αυτή η μεταφορά δεδομένων απαιτεί χρόνο και ενέργεια. To αντίστοιχο στη βιολογία είναι οι νευρώνες του εγκεφάλου και οι συνάψεις τους, όπου ουσιαστικά γίνεται ταυτόχρονα και η επεξεργασία, και η αποθήκευση. Τα memristor κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Εχουμε, λοιπόν, μια συσκευή που είναι έως και δέκα φορές μικρότερη από τα σημερινά transistors που χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε όλες τις τεχνολογίες, μπορεί να λειτουργήσει με το ένα χιλιοστό της ενέργειας και μπορούμε να μεταβάλουμε τις ιδιότητές της χίλιες με ένα εκατομμύριο φορές πιο γρήγορα από τα transistors!» Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι μπορείς να αποθηκεύσεις περισσότερα δεδομένα σε πολύ μικρότερο χώρο και με λιγότερη ενέργεια.