Your new post is loading...
Waar blijft een radicale gelijkheid, die zijn uitdrukking vindt in een doorgedreven egalitair systeem? Een systeem waar geen verschil wordt gemaakt tussen mensen op basis van kleur, nationaliteit, gender of overtuiging. Niet alleen in theorie, zoals nu het geval is, maar ook in de praktijk. In deze tijden van veelzijdige crisis is zo’n gelijkheid geen luxe meer, maar een kwestie van overleven. We moeten nieuwe manieren vinden om in de richting van zo’n systeem te evolueren om onze maatschappelijke cohesie te herstellen. Nationalisme en identiteiten van weleer zijn niet meer in staat om een wij-gevoel af te bakenen. Alleen egalitarisme kan solidariteit en verbondenheid waarborgen, en dat zal niet vanzelf gebeuren. Daarvoor is er een strijd nodig. Daarvoor vind ik ook wel tijd.
