Anders en beter

Het N-VA programma is een oorlogsverklaring aan drie vierden van de inwoners, met  voorrang van rechts voor bestuurders en vennoten van ondernemingen (2,7 procent). 24,7 procent van de bevolking werkt in private niet-publieke tewerkstelling, (met inbegrip van landbouw, nijverheid, profit-diensten, kappers enz.), 15,4 procent in publieke tewerkstelling, 26,8 procent heeft vervangingsinkomsten en 33,1 procent heeft geen inkomen: 24,8 procent is  min18 jaar of student, 8,3 procent anderen.

"Moslimterreur is de ergste gesel voor de mensheid sinds Hitler", zei N-VA-voorzitter Bart De Wever zondag op VTM. Nochtans worden 99,6 procent van de aanslagen in Europa niet door moslims gepleegd.

De vraag rijst of de N-VA-troepen en bij uitbreiding Vlaanderen dat onversneden liberalisme, inclusief de ontrafeling van de verzorgingsstaat, wel lusten. Uit een recent grootschalig, maar onderbelicht bevolkingsonderzoek van Mark Elchardus blijkt immers dat het draagvlak voor een solidaire samenleving opmerkelijk groot blijft en de laatste tien jaar zelfs toenam. Bijna driekwart van de 2.639 ondervraagden is vierkant tegen een ongelijke samenleving en vindt dat de klassenverschillen kleiner moeten worden. Ruim 60 procent vindt dat gewone mensen te weinig van de welvaart krijgen en een ruime meerderheid onderschrijft volledig de positieve gevolgen van de verzorgingsstaat. ‘Vlamingen’, zo concludeert Elchardus, ‘zijn niet gewonnen voor een ongelijke samenleving en zijn het oneens met de Angelsaksische kritiek die de hyperliberalen ons land binnenloodsten.’ Het zijn feiten en opinies, die ze in de war room van de N-VA als irrelevant onder het tapijt vegen, want strijdig met hun dogma’s.

Het N-VA-voorstel toont glashelder aan waarom Brussel het onmogelijk maakt de sociale zekerheid in twee te splitsen.

Links nationalisme verdraagt geen verdrukking, noch van buitenaf (bijvoorbeeld door een staat), noch binnenin (bijvoorbeeld tegen minderheden) en is daarom vanzelfsprekend emancipatorisch. Linkse nationalisten zullen anderen nooit aandoen wat ze zelf ooit als achterstelling ervaarden. Ze definiëren hun eigenheid niet als superieur, wel als anders. Ze combineren ook probleemloos verschillende identiteiten, overlappend, aanvullend en divers.

Premier Elio Di Rupo is persoonlijk voorstander van een federale kieskring. De PS, de partij van Di Rupo, is daar verdeeld over.

Het nationalisme is de ultieme pest die de bloem van onze Europese cultuur vergiftigd heeft. Zo schreef de Oostenrijks-Joodse schrijver Stefan Zweig in zijn memoires van 1942.

Al enkele jaren stel ik vast dat het discours van de NVA heel wat emotie oproept, ook bij mezelf. Misschien hangt dit wel sterk samen met de onderliggende mens- en maatschappijbeelden. Of zoals Tom Naegels schreef, verwijzend naar Jonathan Haidt: 'Een politieke overtuiging werkt net als een religieuze obediëntie of een culturele identiteit'.

Cultuurfilosoof Lieven De Cauter kant zich tegen het identiteitsdenken. "Identiteiten op basis van verschil leveren niets anders op dan clichés en gezwets." En erger: "Identiteit komt in een moordende logica terecht, zodra ze politiek wordt.

De nieuwjaarsbrief van Bart De Wever en Johan Van Overtveldt bevatte mooie nieuwjaarscadeaus voor de grote bedrijven, zegt econoom Koen Hostyn van de PVDA. 'Maar ligt er ook iets onder de kerstboom voor wie zijn centen verdient door te gaan werken?

Eenzelfde mechanisme valt te herkennen wanneer je over nationalisme nadenkt. Voor onderdrukte volkeren is het een hefboom om zich te bevrijden, om een eigen identiteit te verwerven, om de eigen taal te spreken en de eigen cultuur te kunnen beleven. In gearriveerde samenlevingen waarin dit alles bereikt is, vervalt het al snel tot negativisme: andersdenkenden minderwaardig vinden, nostalgie koesteren naar een eenduidige samenleving, anderen de rechten ontzeggen waarvoor de eigen vaders en grootvaders hebben gestreden. 

Linkse flaminganten? Dat is een beetje als Joden of West-Vlamingen. Zij zijn overal maar met te weinig volgens Thierry Le Moine op www.doorbraak.be