Your new post is loading...
Het is helaas de realiteit voor veel gebruikers van platforms zoals Amazon Mechanical Turk, PeoplePerHour of ClickWorker. Sinds binnenkort kunnen we daar ook Bringer, een pakjesplatform van Bpost, aan toevoegen. Sommige platforms laten opdrachtnemers zelfs bieden op opdrachten wat uiteraard leidt tot een neerwaartse prijsspiraal. Er lijkt iets te beweging in de richting van een arbeidsmarkt op basis van “opdrachten” in de plaats van een arbeidsmarkt gebaseerd op banen. Sommigen zien in de ontluikende digitale deeleconomie een manier voor mensen om zich te bevrijden van “loonslavernij”. Terwijl opdrachtnemers (Turkers in het jargon van Amazon Mechanical Turk) in werkelijkheid evenzeer slaaf zijn van bedrijven die functies liever uitbesteden aan de “gig economy” dan er iemand vast voor aan te nemen.
Zo opgevat is de digitale deeleconomie geen bevrijdend alternatief. De nieuwe technologieën versterken de wereldwijde trend naar precaire arbeid die sinds de jaren tachtig aan de gang is. De zogenaamde nulurencontracten – contracten zonder een gegarandeerd aantal uren arbeid, zoals de mini-jobs in onze horeca – zijn aan een opmars bezig omdat platforms in combinatie met mobiel internet en geolocatie perfect vraag en aanbod op elkaar kunnen afstemmen. Flexwerkers actief op platformen beschikken vaak niet over sociale zekerheid en kloppen lange uren tegen variabele verloning. Volgens Kristy Milland, platformwerker en activist bij Amazon Mechanical Turk, verdient 90% van de Turkers slechts 1 à 2 dollar per uur. Arbeid in de 21ste eeuw dreigt zo verder en verder te verworden tot koopwaar waarvan de prijs uitsluitend door vraag en aanbod bepaald zal zijn.
