Laat ons daarom niet langer focussen op wat misgaat in de deeleconomie, maar op wat we er zelf mee kunnen doen. Deeleconomie biedt nieuwe manieren om moeilijke problemen mee te proberen oplossen, zoals de mobiliteitsknoop, geplande veroudering en de epidemie van burnouts. De deeleconomie is niet “goed” of “slecht”, ze is een oplossing voor een probleem. De goed/slecht discussie is een welles-nietes spelletje dat nergens toe leidt. Ik beweer helemaal niet dat deeleconomie een mirakeloplossing is, het is een symptoom en poging tot compensatie voor het falen van onze bestaande structuren. Het debat moet vandaag niet gaan over de deeleconomie, maar over die structuren. (Zie ook: "Hoe stoppen we de rat race")