Health House, een uniek belevingscentrum over de toekomst van gezondheid en zorg, opent zijn deuren. 

Het centrum, gelegen in het wetenschapspark Arenberg in Heverlee, richt zich voorlopig nog enkel tot professionals.


Meer en meer wordt ook de wereld van gezondheid en zorg bepaald door technologie. 

Health House biedt een uniek platform waarop partners hun ‘state-of-the-art’ innovaties en technologieën kunnen tentoonstellen,  aanleren of demonstreren, of zelf werken met de toekomstige trends in geneeskunde en zorg. 

Een werkgever had voor aanpassingen moeten zorgen, zodat een vrouw die door kanker lange tijd niet kon gaan werken toch haar job kon blijven doen. 

Dat zegt het Arbeidshof van Brussel in een arrest van 20 februari, aldus Unia, dat in de zaak vrijwillig tussenkomende partij was. "Het is de eerste keer dat een rechter de blijvende gevolgen van kanker ziet als een handicap. 

De rechter veroordeelde de werkgever tot het betalen van een schadevergoeding van 12.500 euro aan de werkneemster wegens discriminatie."

Begin dit jaar is de nieuwe donorwet van Tweede Kamerlid Pia Dijkstra( NL)aangenomen, en deze wet is niet onomstreden. Naast het feit dat er veel persoonlijke, filosofische en religieuze redenen zijn om van orgaandonatie af te zien, is er namelijk ook veel onduidelijkheid over het hersendoodprotocol.

Want wanneer is iemand nou eigenlijk hersendood? En hoe schadelijk is de apneutest voor het brein van iemand die al in een hele kwetsbare situatie zit? Janneke Horn, neuroloog-intensivist bij het AMC, geeft duidelijkheid.

Terugblik op ons infomoment: Medicinale cannabis: infomoment

Meldingen dat een geneesmiddel dat gebruikt wordt om auto-immuunziekten en kanker te behandelen, ook ME/CVS zou kunnen behandelen, zijn weerlegd door een nieuwe studie van de Griffith University.

De studie van het National Centre for Neuroimmunology and Emerging Diseases [Nationaal Centrum voor Neuro-immunologie en Nieuwe Ziekten, NCNED; n.v.d.r.] van Griffith, die in BMC Pharmacology en Toxicology gepubliceerd zal worden, concludeerde dat het gebruik van Rituximab bij ME/CVS-patiënten problemen zou kunnen veroorzaken met hun immuuncellen en niet gunstig is als een potentiële behandeling.

Artsen van het Universitair Ziekenhuis in Gent hebben een vrouw met een erfelijke oogziekte een "bionisch oog" gegeven. Daardoor kan de vrouw na jaren blindheid weer gedeeltelijk zien. De ingreep is een primeur voor België.

De vrouw lijdt aan Retinitis pigmentosa (RP), een erfelijke oogziekte die voorkomt bij 1 op de 3.000 Belgen. De ziekte doet lichtgevoelige cellen aan de binnenkant van het oog aftakelen, waardoor het zicht geleidelijk aan afneemt en de patiënt uiteindelijk blind wordt. 

Pijnarts Bart Morlion is één van de topdokters die u aan het werk kan zien in het gelijknamige VIER-programma. 

In het Pijncentrum van UZ Leuven behandelt hij patiënten met chronische pijn, een lot dat één op de vier Belgen treft en vaak hun hele leven bepaalt.

Verpleegkundigen in het Gentse ziekenhuis AZ Maria Middelares gaan met wearables de medische parameters van patiënten opvolgen. 

Het ziekenhuis is het eerste in Europa dat metingen automatiseert met draadloze technologie.

Nieuw: Studie van de alliantie onderzoeksgroep Motor-Mind die onderzoek doet naar conservatieve behandelingen voor chronische pijn.
Heden starten wij een nieuw onderzoek waarbij we nagaan wat het additionele effect is van cognitieve gedragstherapie voor insomnia bovenop de therapie uit het vorige onderzoek bij mensen met chronische pijn en insomnia
De studie loopt vier jaar vanaf 1 januari 2018. (In opdracht van de alliantiegroep Motor-Mind, olv. Prof. Dr. Jo Nijs, Prof. Dr. Mira Meeus, Prof. Dr. Lieven Danneels, Prof. Dr. Barbara Cagnie)

Wanneer we iets aanraken dat te heet is, staan er maar liefst drie complementaire kanalen in voor het doorgeven van pijnprikkels naar de hersenen. 

Dat hebben onderzoekers van het VIB (Vlaams Instituut Biotechnologie) en KU Leuven ontdekt. 

Hun onderzoek verschijnt vandaag in het vakblad Nature.  

Omdat we nu die precieze kennis hebben, kunnen onderzoekers werken aan nieuwe manieren om mensen met chronische pijn te helpen. 

De Diepenbeekse Peter Ketelslegers (35), ook wel gekend als de man met clusterhoofdpijn, sukkelt al meer dan tien jaar met zijn gezondheid.

Hij spendeert zijn dagen in een ziekenhuisbed en zijn nachten zo nu en dan op het spoed. 

De euthanasiepapieren zijn in orde, maar nog altijd trekt Peter zich op aan zijn gezin.

‘Ik had alles wat ik wou en toen werd ik ziek. Nu hoop ik maar op één ding: gezond zijn zonder pijn.’ 
‘Het is begonnen met clusterhoofdpijn in 2007. Toen had ik het regelmatig maar niet constant. Zes jaar later werd het extreem. Het is eigenlijk migraine maal twintig.’ In 2016 werd Peter ongeneeslijk verklaard. 

Hij onderging 32 operaties in vier jaar tijd. ‘Ik kreeg ook een diepe breinstimulatie. Dat is een zware ingreep waarbij ze mijn schedel openmaakten en een batterij met verschillende bijhorende kabels in mijn lichaam brachten.’ 

Na die ingreep moest Peter terug Nederlands leren spreken. ‘Ik was vroeger een krak in Frans en Engels, maar die talen zijn volledig verdwenen.’

Vereniging van en voor chronische pijnpatiënten ongeacht de oorzaak van deze pijn

Veel pijnpatiënten krijgen te horen dat ze moeten "leren leven" met deze steeds aanwezige pijn.

Hoe dat moet, wordt er vaak niet bij verteld, onze vereniging en website/pijnforum probeert u daarbij wat bij te staan: Deze website, samen met het pijnforum is een hulpmiddel om onze doelstellingen te bereiken.

Ons pijnforum verzamelt ervaringen over pijnpatiënten die voor hen belangrijk zijn. Ervaringen met mogelijks oplossingen waar anderen iets aan kunnen hebben. 

Daarnaast zijn ook op individueel vlak ervaringen van patiënten en hun betrokkenen van grote waarde. De grootste kracht van patiëntenverenigingen is dat zij werken met ervaringskennis. Hierdoor kunnen zij een belangrijke bijdrage leveren aan het verbeteren van de positie en de participatie in de samenleving van mensen met een chronische ziekte of handicap. Vaak horen patiënten na de diagnose een boodschap als: ‘U moet er maar mee leren leven.’ Voor veel artsen stopt het dan zo ongeveer, terwijl het voor patiënten pas begint. Zij moeten vaak een lange en uitputtende weg afleggen voordat ze de juiste begeleiding, informatie en ondersteuning vinden die hen verder helpt. 

Lotgenotencontact is om die reden van onschatbare waarde. Door ervaringen te delen, door te vertellen waar je tegenaan loopt en hoe je met beperkingen omgaat, kun je elkaar helpen. 

Ervaringskennis met elkaar delen werkt herstelondersteunend en schept nieuwe perspectieven. Voor de chronische pijnpatiënt is het een daadwerkelijke steun.